Gdy kochamy sercem , mamy wrażenie, że mózg zostaje wyłączony, świat staje się nagle zupełnie inny, a dla nas najważniejsza jest miłość. Serce bije szybciej na samą myśl o tej osobie, krew szybciej krąży w żyłach, a myśli krążą wokół jednej rzeczy. Serce ma swoje racje, których rozum nie uznaje, co potwierdzają najnowsze badania naukowe. To ono rządzi miłością. Serce nie jest jedynie jej najbardziej "widocznym" fizycznym wyrazem – jest ważną podstawą miłości.

Siedlisko uczuć...
Dla Arystotelesa najważniejsze było serce. Natomiast rzymski lekarz Claudius Galenus pierwszeństwo dawał mózgowi. Świat arabski sławił wątrobę. Przez długi czas serce było raczej synonimem rozumu niż uczuć. Dopiero w drugiej połowie XIII wieku weszło do ikonografii jako siedlisko miłości. Zresztą - początkowo - głównie miłości religijnej. Paradoksalnie, prawdziwym siedliskiem świeckich uczuć stało się w XVIII wieku, gdy rodziła się kardiologia. Stopniowo, w XX wieku, miłość coraz bardziej "przemieszczała się" do mózgu i stała się w końcu emocją całkowicie wytwarzaną i kontrolowaną przez mózg.Stąd - dla niektórych - miłość sprowadza się do łańcucha reakcji chemicznych. Dziś to pojęcie zaczęło się zmieniać. Z najnowszych doniesień wynika, że uczucie miłości bierze się ze złożonych interakcji między ośrodkami mózgu (instynktów, emocji i myślenia) a sercem.

Jest ważne...
Okazuje się więc, że serce jest wazne w miłości, że to nie tylko mózg sprawia, że kochamy. Serce dysponuje w pierwszej kolejności czymś, co niektórzy nazywają "małym mózgiem" – kilkudziesięcioma tysiącami własnych neuronów zdolnych wpłynąć na mózg, przekazując mu wewnętrzne informacje. Dysponuje również własną rezerwą hormonalną - serce, tak jak inne organy, jest po części kierowane przez ośrodek instynktów w mózgu. Ten wywołuje automatyczne i niepoddane refleksji reakcje fizjologiczne, takie jak strach czy złość... Powoduje na przykład przyspieszenie akcji serca, wzrost ciśnienia krwi, nadmierne pocenie się, rumieńce...

Rola mózgu...
Dziś juz bardziej znamy budowę mózgu, a przede wszystkim części odpowiedzialne za emocje. Części te stanowią obszar nazywany mózgiem emocjonalnym. Jest on rozsiany w korze mózgowej i w ośrodkach podkorowych. W królestwie mózgu wszystko jest interakcją – to, co robi ośrodek instynktów uruchamia reakcję ośrodka emocji, a wszystko kończy się w ośrodku myślenia. Kiedy spotykamy więc osobę, która nam się podoba, ośrodek instynktów ożywia się i pyta ośrodek emocjonalny, co o tym sądzi. Ośrodek myślenia ocenia sytuację według praktycznych kryteriów wykonalności. Wszystko to pociąga za sobą uwolnienie neuroprzekaźników i hormonów: dopaminy związanej z oczekiwaniem na nagrodę i przyjemność; noradrenaliny aktywnej przy stresie i wysiłku; serotoniny odpowiedzialnej za sen, ale również za apetyt i potrzeby seksualne; wazopresyny i oksytocyny, które prawdopodobnie odgrywają rolę w odczuwaniu bliskości i przywiązania. Sławna miłość od pierwszego wejrzenia wynikałaby więc między innymi z potopu tych neuroprzekaźników.

Jak narkotyk...Narkotyk uzależnia, i tak też bywa z miłością, może ona być ślepa, można się od niej uzależnić i stać się jej niewolnikiem. Dlaczego? Uczucie miłości: emocje wywołują pragnienie, które prowadzi do przyjemności lub cierpienia. Badając aktywność mózgu osób, którym pokazywano zdjęcia osób bliskich i kochanych lub osób nieznanych, naukowcy stwierdzili ku swojemu zaskoczeniu, że kiedy pokazywano zdjęcia osób kochanych, aktywowały się te same obszary mózgu, które są pobudzone po zażyciu narkotyku. Więc nie ma się co dziwić, że to ogromne uczucie może nas ogłupić i uzależnić, ale świat wtedy jest taki fajny...

Komentarze (0)